بــده سـاقـيــا  مـي كـه تــا دم زنـيــم   قـلــم بــر سـر هــر دو عـالــم زنـيــم

سـبــك بــاش و رطــل گــرانــم بــده    وگــر فــاش نـتــوان  نـهـــانـم  بــده

كه اين چـرخ و ايـن انــجـمـن آبـنـوش    بـسـي يـاد دارد چــو بـهــرام و طـوس

كـسي كـو زدي طـبـل بـر پـشـت پـيـل   زدنــدش بــه نــاكـام طـبــلِ رحـيــل

جز اين مركـز هـفـت پــرگــار نـيـسـت  جـز ايـن هفـت پرگـار پُـر كار نـيـسـت

تـــو  در خــانه  شـش دري  شـشـدري   كـزو  مــانــده تــا بـنـگـري بـگــذري

بـر ايــوان شـش طــاق خـضـرا نـشيـن    بـمـنـزلـگـه  جــان نـشـيـمـن گـزيـن

٭

بـــده ســاقــي آن آب  آتــش فــشـان   از آن پـيـش كـز مــا نـيــابـي نـشــان

كـه در آتــش اسـت ايــن دل روشـنــم    هـمــانــا  كــه آبــي  بــر آتـش زنــم

كــه فــيــروز فــرّخ مـنـوچـهـر چـهـر   شـنـيـدم كـه در عـهــد بـوذر جـمـهـر

نـوشـتـه سـت بــر جــام نــوشـيــروان   كــه بـفــزاي از جــام نــوشـيــن روان

اگــر پـــور زالـــي  وگـــر پــيـــر زال    بـدسـتــان نـمـانـي، شــوي پــايـمـال

ز مــن بـشـنــو اي پــيــر آمــوزگـــار   مـكــن تـكـيــه بــر گــردش روزگــار

كـه  ايـن مـنـزل درد و جــاي غـم است    ريـن  دامـگـه شـادمــانـي كــم اسـت

حافظ

احادیث شریف از امام علی (ع)

ما جاع الفقیر حتی متع به الغنی

هیچ فقیری گرسنه نمی ماند مگر اینکه در کنار آن شکم سیری بوده باشد.

و ما رایت ثروه موفوره الا و الی جانبها حق مضیع.

هیچ ثروتی را انباشته ندیدم مگر آن که در کنار ش حق ضعیفی پایمال شده باشد 

خدا شما را رحمت کند ،
بدانید که همانا شما در روزگارى هستید که

گوینده حق اندک
و زبان از راستگویى عاجز
و حق طلبان بى ارزشند

مردم گرفتار گناه و به سازشکارى همداستانند ،
جوانانشان بد اخلاق
و پیر مردانشان گنهکار
و عالمشان دو رو
و نزدیکانشان سود جویند

نه خردسالانشان بزرگان را احترام مى‏ کنند
و نه توانگرانشان دست مستمندان را مى ‏گیرند.

ترجمه خطبه 233 نهج البلاغه